Leven als een local: eten, wandelen, zoenen en (niet) fooien in Barcelona

Na acht jaar in Barcelona ben ik gewend geraakt aan bepaalde aspecten van het leven die totaal anders zijn dan hoe ik in Portland, Oregon woonde. Meestal merk ik deze verschillen niet meer. Mijn blik werd Europeser, meer Spaans, meer katholiek… dit alles gebeurde zonder dat ik keek, tapas at en in de Middellandse Zee zwom. Waar je ook woont, je pikt de uitdrukkingen, lichaamstaal en gebruiken van de cultuur om je heen op. Tenzij je in een bubbel leeft.

Toen er afgelopen herfst vrienden uit de VS op bezoek kwamen, moest ik denken aan veel kleine verschillen tussen de VS en Spanje. De grappige contrasten die ik jaren geleden verloren had, kwamen weer naar boven. Hier zijn er enkele die je misschien zijn opgevallen toen je in Barcelona aankwam of die je misschien tegenkomt wanneer je mijn geadopteerde stad bezoekt.

Waar is de lichtschakelaar?

In de badkamer van een bar of restaurant voel je je in het donker langs de muren. Waar is de lichtschakelaar!? Je kunt het niet vinden. Dat komt omdat het buiten is. Dat wil zeggen, het is niet in de badkamer, maar aan de muur buiten de badkamer. Dit betekent dat je in de badkamer zou kunnen zijn en in theorie zou iemand binnen kunnen komen en het licht uitdoen terwijl je daar bent. Dat zal niet gebeuren. Hoe dan ook, als je de lichten niet kunt vinden, kijk dan naar buiten. Dit geldt voor veel huizen en enkele pensions. In mijn appartement bevindt de lichtschakelaar in de badkamer zich bijvoorbeeld in de woonkamer. Ik heb geen idee waarom dat is. Als iemand het weet, zou ik graag willen dat je me verlicht. Mijn bezoekers besteedden veel tijd aan het zoeken naar lichten in heel Barcelona.

Fooien is optioneel

Mijn gasten kwamen uit de VS, dus ze voelden de behoefte om fooien te geven in bars, restaurants en taxi’s. Doe wat goed voelt, maar nu zeg ik wat ik ze heb gezegd: je hoeft geen fooi te geven. Ik weet. Het is moeilijk te accepteren. Het kostte me drie jaar om te stoppen met fooien. Soms geef ik nog een beetje fooi, maar zeker geen 15% of 20%. Bedenk dat Spanje universele gezondheidszorg heeft en dat mensen een eerlijk loon krijgen voor hun werk, dus de situatie is zeker niet hetzelfde als in andere landen.

Een, twee, drie… tijd voor de lunch

De driegangenlunch moest worden uitgelegd toen mijn vrienden naar de stad kwamen. Als je een vaste lunch krijgt, moet je een voorgerecht, een hoofdgerecht en vervolgens een dessert kiezen. Meestal heb je de keuze uit vier voorgerechten, vier hoofdgerechten en diverse desserts. Dit zowel opgetogen als verbijsterd mijn gasten. Je kunt ook wijn of een ander drankje kiezen, en meestal gingen mijn vrienden met wijn! Meer dan eens tijdens mijn 10 dagen hier, wendden ze zich tot mij en vroegen: “Zal er meer eten zijn?!” Ik zit al vol…’ Waarop ik antwoordde: ‘Ja, het was maar een voorgerecht en een voorgerecht!

Eten, lopen, eten

Op de negende dag kwam er een bezoeker naar me toe en zei: “Mijn dagen in Barcelona zijn als volgt: ik eet, dan loop ik door de Gotische wijk om iets te zien, dan eet ik nog wat. Dan slaap ik. Dan is het tijd voor eten en wijn!’ Toen hoorde ik dat het ‘Barcelona-tijd’ was.

Twee kussen: Spaanse groeten uitgelegd

Voor het grootste deel ben ik gewend om mensen te zoenen (hoewel er bepaalde situaties zijn die me altijd afschrikken). Wanneer je een vriend in Spanje begroet of een potentiële vriend voor het eerst ontmoet, kus je hem.

Het werkt als volgt:

– Vrouwen kussen vrouwen

– Mannen kussen vrouwen

-Mannen schudden andere mannen de hand, tenzij het een familiebedrijf was, dan veranderen de regels een beetje

– Iedereen kust de kinderen

-Volg bij twijfel het Spaanse voorbeeld

Ik vergat mijn bezoekers te vertellen over deze kusregel. Ik weet zeker dat ze er gedeeltelijk van op de hoogte waren, maar misschien hadden ze niet verwacht dat ze gekust zouden worden. Na een paar ongemakkelijke ontmoetingen (Oregoniërs knuffelen en Hispanics proberen ze te kussen – Oregonianen staan ​​bekend om knuffelen), verbrak ik twee van hun kussen. Merk op dat je niet echt lippen op het gezicht van de persoon legt, het is meer een wang.

Dit zijn slechts enkele van de culturele contrasten waar mijn vrienden aan dachten tijdens hun verblijf. Elke keer dat iemand uit de Verenigde Staten komt, helpen ze me mijn omgeving in een nieuw licht te zien en geven ze me een frisse kijk op mijn dagelijkse leven in Barcelona. Als je meer observaties hebt uit het leven in Barcelona, ​​voeg ze dan gerust toe in de comments.