Een bezoek aan de Poorten van de Hel, Turkmenistan in 2022; ALLES wat je moet weten!
De Poorten van de Hel bezoeken, Turkmenistan; ALLES wat je moet weten in 2022!
Een bezoek aan De Poorten van de Hel Turkmenistan is een lastige opgave. Turkmenistan is een van de moeilijkste landen ter wereld om een visum voor te krijgen. Ik werd twee keer afgewezen voor ik er eindelijk derde keer geluk in kraakte (meer info daarover hieronder). Tenzij je elk land in de wereld probeert te bezoeken, zoals ik, dan is de voornaamste reden waarom iemand Turkmenistan bezoekt de Poorten van de Hel.
Ik heb mijn persoonlijke ervaring over een bezoek aan de Poorten van de Hel hieronder geblogd, en ook mijn YouTube video toegevoegd. Ik hoop dat mijn blogpost je helpt bij het plannen van je poorten van de hel tocht. Het is een ontzagwekkende ervaring.
Wat zijn de Poorten van de Hel (aka de Derweze/Darvaza gaskrater)?
Eerst en vooral, wat is het in godsnaam! Turkmenistan is rijk aan aardgas. Al meer dan veertig jaar wordt er dan gegraven naar meer bronnen van aardgas. Op een dag, vier decennia geleden, groef een wetenschapper iets te snel, en er ontstond een krater die instortte op een gaszak. Aardgas ruikt niet, mensen voegen de geur toe zodat we het later kunnen identificeren. Dat betekende dat niemand wist dat er een gaslek was en men ging verder naar het volgende stuk land. Al gauw vielen de kamelen en geiten dood neer rond de krater, en ze ontdekten waarom. Er spoot voortdurend gas uit de krater, vierentwintig uur per dag.
De oplossing? Ze dachten het aan te steken en het overtollige gas weg te branden om voor eens en voor altijd een eind aan het probleem te maken. Ze verbrandden het dus wel, maar ze maakten zeker geen einde aan het probleem. Het is een enorme reserve aan aardgas, en het brandt al meer dan veertig jaar voortdurend, en verbrandt er veel geld mee. En zo zitten we hier. De regering probeert het al jaren te ‘dichten’, dus er is niet te zeggen wanneer het gas op zal zijn, of de regering een manier zal bedenken om het te stoppen, dus ga er snel heen als het op je bucket list staat.
Waar zijn de Poorten van de Hel in Turkmenistan?
De Poorten van de Hel zijn in Turkmenistan. 250 km of zo ten noorden van de hoofdstad Asjgabat.
Turkmenistan is een klein geheimzinnig land in Centraal Azië, grenzend aan Oezbekistan en Iran. Het is rijk aan natuurlijke hulpbronnen, maar toch blijft de bevolking arm.
Hoe de poorten van de hel te bezoeken
Eerst moet je in Turkmenistan zien te komen. Dat is het lastige deel! Zie info over het Turkmenistan visum hieronder.
Eenmaal in Turkmenistan kun je de poorten als volgt bezoeken:
- Als je een meerdaagse tour geboekt hebt, brengen ze je. Dit is wat ik deed, en hoe ik erin slaagde op de kraterrand te kamperen. (ruwweg $150 per dag).
- Als je zelfstandig je visum hebt bemachtigd, kun je vanuit Ashgabat een dagtocht naar de krater organiseren (ongeveer $130)
- Je kunt een taxi heen en terug nemen.
visum voor Turkmenistan
De meeste mensen komen Turkmenistan voor minder dan 7 dagen binnen. Dat betekent dat je, technisch gezien, in aanmerking komt voor een doorreisvisum. Veel geluk daarmee. De volgende optie is een toeristenvisum, dat een LOI (uitnodigingsbrief) vereist. Ook hier een nachtmerrie. De 3e optie is het boeken van een rondreis. Die zorgen voor al je papierwerk, en leiden je stap-voor-stap door het proces. De duurste optie, en naar mijn mening, de beste.
Ik werd twee keer afgewezen voor mijn visum, nam toen eindelijk de tour optie. En boem. Succes. Het is zelfs mogelijk om het met je touroperator geregeld te krijgen EN het visum gewoon op de luchthaven op te halen. Je hoeft niet eens naar de ambassade. Geloof me, als je kunt, doe dit.
Is het veilig om de poorten van de hel te bezoeken
Allereerst is Turkmenistan een van de veiligste landen ter wereld. Door hun autocratische leiderschap zou niemand een toerist dadelijk aanvallen. Ze zullen je echter met plezier te veel aanrekenen. En de Poorten van de Hel zelf, is die veilig? Ja, maar je hebt volledige persoonlijke verantwoordelijkheid. Je kunt in de krater vallen als je te dichtbij komt. Het is aan jou. Het is 100% veilig, zolang je maar geen idioot bent.
Tips voor een bezoek aan de Darvaza/Derweze gaskrater
- Maak gebruik van een meerdaagse tour. Die kun je krijgen voor zo weinig als $ 500, en je regelt er een van de lastigste visa ter wereld mee.
- Begin 6 maanden voor je van plan bent te gaan met het organiseren van je Turkmenistan toerisme spullen.
- Neem warme kleren mee als je gaat kamperen. Ik had het ijskoud.
- De coolste manier om een reis te doen zou zijn: Oezbekistan, dan over land door Turkmenistan, dan Iran in. Of omgekeerd. Episch!
- Als je visum een keer afgewezen wordt, probeer het dan nog eens. Geef het niet op.
- E-mail Artem of Artik op [email protected] en zeg dat ik je stuurde. Hij hielp me ZO goed en kreeg me uiteindelijk binnen!
Een bezoek aan de Poorten van de Hel, Turkmenistan; mijn persoonlijke ervaring
In 2016 had ik 189/197 landen in de wereld bezocht. Ik had nog minder dan 10 landen over! Best gaaf, maar de keerzijde was dat ik te weinig dingen op mijn bucket list had staan. Een bezoek aan de ‘Poorten van de Hel’ in Turkmenistan stond er echter al een eeuwigheid op. Na twee keer afgewezen te zijn voor mijn visum voor Turkmenistan, voelde het alsof het misschien nooit zou gebeuren. Maar de derde keer is scheepsrecht, nietwaar? Eindelijk lukte het me mijn visum te krijgen en ik was op weg naar dit vreemde land. Door land omsloten in het midden van Centraal Azië.
Eerst in Ashgabat
Ik vloog Ashgabat binnen, de hoofdstad van Turkmenistan. Het was vroeg in de ochtend in januari en het was ijskoud. De eigenaar van mijn reisorganisatie, TravelNotoria, was naar het vliegveld gekomen om me op te halen. Hoewel ik kapot was van de vlucht, kwam het goed uit want we aten een snelle hap in het vliegveld, maakten een kleine rondrit door Ashgabat, de enorm ontwikkelde hoofdstad (ze hebben geld voor olie en aardgas), voor mijn reisleider me zou oppikken en me naar de Darvaza gaskrater zou rijden. Aka de Poorten naar de Hel. De plek waar ik al jaren van droomde om ernaast te kamperen. Binnenkort zou ik het in de volle pekglorie terugzien in de diepten van de Turkmeense woestijn.
Toen mijn gids arriveerde, gingen we meteen naar het winkelcentrum om wat boodschappen te halen en eten om die avond te koken voor als we bij de gaskrater aankwamen. Een hele kip, wat pauze en een paar biertjes later en we waren vertrokken in de SUV. Ik wist dat de hoofdstad ontwikkeld zou worden. Een beetje zoals Astana in Kazachstan misschien. Maar na door Oezbekistan, dat in het noorden grenst, en Iran, dat in het zuiden grenst, gereisd te hebben. Ik had niet verwacht dat het zo zou zijn. Baskin Robbins. McDonalds. Enorme winkelcentra. Maar heel weinig mensen. Ze hadden al dit ‘ontwikkelde’ spul gebouwd, maar er was niemand in de buurt. De hele plaats had een vreemde vibe.
De waarheid is dat ik niet zo enthousiast was over een bezoek aan Turkmenistan als land. Zeker, Ashgabat is cool, vooral omdat het klinkt als het soort plaats waar Harry Potter zich in zou bevinden. En het feit dat het het Noord-Korea van de ‘stan-landen genoemd wordt, maakt het interessant. Maar voor mij ging het vooral om de gaskrater. Verder gingen we.
Rijden naar Derweze/Darvaza
De gaskrater ligt op ongeveer vier uur rijden van Ashgabat, de hoofdstad. De weg is echt goed, over de hele afstand geasfalteerd. Kijk op de kaart hieronder. Als je niet veel in gekke landen gereisd hebt, weet je misschien niet dat dit een hele luxe was. Na het beste deel van een jaar door West-Afrika gereisd te hebben, wil ik, telkens als ik op een lange reis ben en zie dat het een verharde weg is, uit de auto springen en hem kussen.
Het landschap is, aanvankelijk, behoorlijk episch. Eindeloze woestijn aan beide kanten als je de Karakum woestijn doorsnijdt tot in het horen van Turkmenistan. Je bevindt je op de oude Zijderoute, wat een romantisch idee is .Het zand lijkt eindeloos door te gaan. Al gauw ben je behoorlijk gewend aan stoffige gele landschappen. En omdat ik de redeye uit Istanbul genomen had, was het tijd om een dutje te doen. Perfect.
Off-road gaan
Ik was weer wakker. Ik stootte mijn hoofd tegen het autoportier toen we off-road gingen. Een teken dat we er bijna waren. Voor we naar de brandende krater gingen, maakten we een snelle pitstop bij twee andere kraters,. De modderkrater en de waterkrater. Ze waren allebei een beetje underwhelming, om eerlijk te zijn. De poorten van de hel waren zo dichtbij. Ik kon me niet meer druk maken om iets anders! Dus sprong ik haastig uit de auto, nam een paar kiekjes van de kraters, sprong er weer in en zei: “Hoe ver nog naar de brandende krater?”. Nog zo’n twintig min. Schitterend.
Tot slot. De Poorten van de Hel in Turkmenistan. Wauw.
Off-road gingen we, en nu waren we in hardcore reisgebied. De auto slingerde agressief rond. Het was ijskoud, alleen woestijn omringde ons. Het was ‘laag’ seizoen in Turkmenistan, dus we waren er vrijwel zeker van dat we de plaats voor onszelf hadden. Dus toen we eindelijk optrokken, was ik een beetje bedroefd dat er nog een auto was. Het waren echter plaatselijke bewoners, dus mijn gids was er zeker van dat ze de nacht niet zouden doorbrengen. Gewoon een paar uur wodka drinken en dan naar huis, verzekerde hij me.
Kamperen bij de Poort naar de Hel
Dus… eindelijk had ik het gehaald, en het was behoorlijk episch. Een enorme krater midden in de woestijn, waar een intens vuur brandt, gloeiend heet om naast te staan nog, maar als je een stap achteruit doet is het weer ijskoud.
Het was nog steeds pas tegen 16 uur. We gingen brandhout verzamelen voor het avondeten, en zetten het kamp op. Ik zou alleen in een tent slapen, en mijn gids zou, heel verstandig, in de auto slapen. Een uur of twee voorbereiding, de tent stond te lezen, het vuur brandde, de aardappels waren aan het roosteren en de kip was aan het grillen. Dit was alles waar ik van gedroomd had en meer. O, en onze plaatselijke toeristen? Die waren nu ook weg, perfect. We sloegen twee biertjes open en kauwden ons vol op een superlekkere maaltijd.
De Poorten van de Hel bij Nacht
De zon ging eindelijk onder, en dan begint de magie. Zeker, de Poorten van de Hel zijn overdag ontzagwekkend, maar als de zon ondergaat en de duisternis intreedt, is er niets dat er helemaal op lijkt. Duisternis in de Karakum woestijn is ook WARE duisternis. Geen lichtvervuiling over honderden kilometers. Het is er pikzwart.
Tijd t de krater goed te bekijken. Ik stapte uit mijn tent. Het was ongeveer 5 graden, en ik had niet genoeg kleren meegenomen. Rillend gebruikte ik mijn zaklamp om over de bergkam te klauteren waarachter we kamperen en WOW, daar is hij.
Mijn gids liet me voor wat het was. Hij heeft het allemaal al eerder gezien. Ik pakte een biertje voor mezelf, en mijn eenzame planeet en ik liepen tot aan de richel. Onmiddellijk voelde ik de intense hitte, en hoorde het gebrul als het aardgas uit de krater stroomt en ontbrandt. Zo, zo indrukwekkend. Ik loop om de krater heen en kom dan terug naar mijn beginpunt. Het duurt ongeveer twintig volle minuten om de krater te omcirkelen. De ‘Poort’ is ongeveer zo groot als een voetbalveld en je moet goed op je tellen passen, want als je struikelt en valt, ben je er geweest.
Slapen naast de Poort
Toen ik al mijn foto’s gemaakt had, bleef ik ongeveer een uur bij de Darvaza gaskrater zitten. Dichtbij genoeg om niet te bevriezen, verder weg genoeg om er niet in te vallen. Ik concentreerde me op het in me opnemen van de plaats waar ik was. Eindelijk een plek bereiken waar ik al jaren van droomde. En de gelegenheid te waarderen die de wereld me heeft gegeven. Terwijl ik mijn biertje opdronk, ging ik terug, klom in mijn tent. Dan in twee slaapzakken en omsloot me met nog een deken en slaagde erin zo tevreden mogelijk in slaap te vallen.
Ik voel die nacht niet eens de kou, misschien wel door hoe echt tevreden ik me voelde. Ik werd wakker na een stevige nachtrust, at snel een hapje, en las voor om op weg te gaan terug naar Ashgabat.
“Nog een laatste blik op de krater?” Vroeg mijn gids me. “Nee dank je, ik wil dat mijn laatste blik de brandende Poorten van de Hel bij nacht is, ik ben klaar dank je, maatje, laten we gaan” En weg waren we. Wat een tocht.
Ik wil alleen maar mijn grote dank uitspreken aan TravelNotoria.com. Jullie slaagden waar andere bekende bedrijven in Turkmenistan faalden. Bedankt dat je zo goed geholpen hebt met mijn visum, en bedankt voor een geweldige rondreis. Jullie zijn niet alleen de goedkoopste, maar ook de beste. Een zeldzame combinatie.
Mijn (beverige) Poorten van de Hel YouTube Video
Reisverzekering voor Turkmenistan?
De meeste reguliere reisverzekeraars dekken je niet voor bezoeken aan plaatsen als de Darvaza gaskrater. DEZE JONGENS DOEN, DEDEN EN ZULLEN HET DOEN! Ik gebruik ze voor al mijn waanzinnige reizen naar Syrië, Irak, Afghanistan enz. De beste verzekering voor digitale nomaden die er is.